Συνολικές προβολές σελίδας

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

Ιερά Μονή Προυσού


alt


ΕκτύπωσηE-mail
      Τα γιορτινά της έβαλε και πάλι όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα η Ιερά Μονή Προυσού στην Ευρυτανία, αφού σήμερα Τρίτη 23 Αυγούστου γιορτάζει η Παναγία η Προυσσιώτισσα.                                                                              Πάντως φέτος όλο το καλοκαίρι αξίζει να αναφέρουμε ότι ο αριθμός των επισκεπτών στο Μοναστήρι ήταν μειωμένος κατά 50% σε σχέση με άλλες χρονιές.
Ο ηγούμενος της Μονής πατέρας Χρυσόστομος αποδίδει τη μειωμένη κίνηση στα δύσκολα οικονομικά των Ελλήνων και μιλά  για τη μοναδική ελπίδα των Ορθοδόξων που είναι η Παναγία.
Η Παναγία η Προυσιώτισσα, η Αρχόντισσα της Ρούμελης
και Κυρία των Αγγέλων,  να σκέπει όλον τον κόσμο
και να είναι βοηθός και αρωγός
 σε κάθε μας βήμα και έργο!!
 
σε κάθε μας βήμα και έργο!!

Σάββατο 20 Αυγούστου 2011

Μια όμορφη ιστορία από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτου Δοσιθέου



 Μεταφέρω εδώ ένα απόσπασμα για την Εικόνα της Άκρας Ταπείνωσης, η οποία φυλάσσεται στο μοναστήρι του χωριού μας. Πριν κάμποσα χρόνια στα βουνά του Βάλτου πέρα από τον Αχελώο, κάποιος αγνός βοσκός φύλαγε τα πρόβατά του. Ξαφνικά κάποιο βράδυ βλέπει έκπληκτος ένα ζωηρό φως να λάμει στο σκοτάδι, ακριβώς απέναντι, κατά την πλευρά της Ευρυτανίας. Του έκαμε μεγάλη εντύπωση. Ο τόπος εκεί όπου φαίνονταν το φως ήξερε ότι ήταν έρημος. Το φως εκείνο ήταν λαμπρό, δεν ήταν φωτιά που μπορούσαν να ανάψουν ποιμένες την νύχτα. Την άλλη νύχτα το φως ξαναφάνηκε. Έφεγγε όλη την νύχτα. Με το χάραμα χανόταν. Ξαναφάνηκε και την τρίτη νύχτα. Κατάλαβε ο αγαθός τσοπάνης, ότι ήταν σημάδι θεϊκό. Είχε ακούσει ότι με φως φανερώθηκαν πολλές Εικόνες. Ήταν κάλεσμα για κάτι ιερό που κρυβόταν για χρόνια και έπρεπε να φανερώνει. Πώς όμως να εντοπίσει το σημείον; Την ημέρα που φαινόταν ο τόπος δεν φαινόταν το φως. Την νύχτα που φαινόταν το φως, δεν διεκρίνετο η περιοχή. Και ήταν αρκετά μακρυά. Ξάφνου, την τρίτη νύχτα ο νους του φωτίστηκε. Έμπηξε στη γη μια διχάλα. Ακούμπησε πάνω σ αυτή την ποιμενική ράβδο του. Στόχεψε με το ένα μάτι προς τα εκεί που φαινόταν το φως. Όταν μάτι, ράβδος και φως μπήκαν στην αυτή ευθεία, σταθεροποίησε την ράβδο. Περίμενε με αγωνία να ξημερώσει. Σαν έφεξε καλά, ξανακοιτάζει και πάλι. Τώρα ο τόπος εντοπίσθηκε εύκολα. Ξεκινά γεμάτος λαχτάρα και χαρά. Περνά κολυμπώντας τον Άσπρο κι ανηφορίζει. Φθάνει σ ένα τόπο γεμάτο βάτα. Κόβει και κόβεται, ματώνει, ξεσχίζεται, αλλά αυτός συνεχίζει. Η επιμονή του αμείβεται. Ανάμεσα στα βάτα βρίσκει μια εικόνα μικρή. Αναγαλλιάζει. Απ αυτή προέρχονταν το φως. Είναι με μικρές ψηφίδες ιστορημένη, μικρές σαν κεφάλι καρφίτσας. Παριστάνει τον Κύριο αμέσως μετά την Αποκαθήλωση. Είναι η Άκρα Ταπείνωσις. Είναι έργο μοναδικό στον κόσμο, όπως λένε oι ειδικοί. Είναι έκτοτε παλλάδιο της Μονής, σέμνωμα και καύχημά της. Παλαιότερα την είχαν στην εκκλησία για προσκύνηση. Παρ ολίγο να καταστροφή εντελώς. Οι ευλαβείς γυναίκες ξεκολλούσαν κρυφά ψηφίδες για φυλακτά. Σε λίγο θάμενε μόνο το σανίδι. Τώρα φυλάσσεται στο σκευοφυλάκιο. Στο 1963 ταξίδεψε στην Αθήνα για να κοσμήσει την Πανευρωπαϊκή Έκθεση Βυζαντινής Τέχνης. Ξαναταξίδεψε για να στολίσει την έκθεση πού έγινε για τα εκατόν πενήντα χρόνια της Αθήνας, ως πρωτευούσης του Ελληνικού Κράτους.

Πέμπτη 11 Αυγούστου 2011

Η πρώτη συνέντευξη του Μιχάλη Μπουκουβάλα


Λίγες ώρες μετά το ανεπίσημο ντεμπούτο του με την φανέλα της Κέρκυρας (στο φιλικό παιχνίδι με την Ξάνθη) ο Μιχάλης Μπουκουβάλας μίλησε στην επίσημη ιστοσελίδα των Φαιάκων για την νέα σελίδα που άνοιξε στην καριέρα του.


Ο νεαρός αμυντικός βγάζει το... καπέλο στον Γκουστάβο. Αποθεώνει τον πολυδιάστατο «δάσκαλο» Μετίν και το κλίμα της ομάδας που τον κάνει να νιώθει σαν στο σπίτι του!
-          Μιχάλη, πώς βίωσες το ντεμπούτο σου;
«Μια χαρά. Πάντα, η πρώτη εμφάνιση είναι ιδιαίτερη στιγμή. Ο ποδοσφαιριστής ανυπομονεί να παίξει μπάλα. Ο προπονητής μου έδωσε την ευκαιρία και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό».
-          Ποιες είναι οι πρώτες σου εντυπώσεις απ’ την ομάδα;
«Ολα δείχνουν εξαιρετικά. Αυτό που μου έχει κάνει τεράστια, θετική, εντύπωση, είναι το κλίμα, που συνάντησα στον ΑΟ Κέρκυρα. Πραγματικά, μια οικογένεια. Απ’ τη μικρή εμπειρία που έχω στο ποδόσφαιρο, θα το χαρακτήριζα “πρωτόγνωρο”. Δεν το χω ξανασυναντήσει...».
-          Αρα, ζήτημα προσαρμογής δεν φαίνεται να προκύπτει...
«Κάπως έτσι. Όλοι με καλοδέχτηκαν –παίκτες, προπονητές- και ήδη, θα τολμούσα να πω, νιώθω σαν στο σπίτι μου. Αλλωστε, είναι πολύ καλό το γεγονός ότι εδώ συνάντησα αρκετά παιδιά, με τα οποία έχω συνυπάρξει στο παρελθόν. Iδίως, στη Λάρισα».
-          Μαζί και ο Μετίν. Η πιο πρόσφατη μεταγραφή. Ισχύει το γεγονός ότι στην ΑΕΛ σε είχε υπό την... προστασία του;
«Η αλήθεια είναι πως μου είχε μια αδυναμία. Ήμουν ο μικρός και προσπαθούσε να με βοηθήσει. Μιλήσαμε και στο τηλέφωνο, όταν έμαθα για τη μεταγραφή και, ειλικρινά, χαίρομαι πολύ, που θα ‘μαστε μαζί. Τώρα, για τον ποδοσφαιριστή Μετίν, τα ξέρουν όλοι. Πρόκειται για παίκτη με εξαιρετική ποιότητα, ο οποίος ασφαλώς και θα βοηθήσει πολύ την ομάδα. Παίκτης, που κάνει τη διαφορά. Όχι, όμως, μόνο αγωνιστικά. Δεδομένης της τεράστιας εμπειρίας του, αλλά και τις ισχυρής προσωπικότητας, που διαθέτει, εκτιμώ ότι θα παίξει σπουδαίο ρόλο και στα αποδυτήρια».
-          Απ’ ό,τι φάνηκε στις πρώτες προπονήσεις, βρίσκεσαι σε καλή κατάσταση...
«Ναι, κι εγώ αισθάνομαι το σώμα μου αρκετά καλά. Ακολούθησα ατομικό πρόγραμμα το καλοκαίρι και νομίζω ότι “έβγαλε” αποτελέσματα. Τώρα, εάν ο προπονητής κρίνει ότι χρειάζεται να προπονηθώ σε κάποιον τομέα επιπλέον, ασφαλώς και θα το κάνω».
-          Το γεγονός ότι μπροστά σου, στο δεξιό άκρο της άμυνας, υπάρχει ένας παίκτης της αξίας του Γκουστάβο, σε αγχώνει;
«Κατ’ αρχήν, για τον Γκουστάβο δεν χρειάζεται να μιλήσω εγώ. Η αξία του είναι γνωστή. Είναι θετικό για την ομάδα να έχει στις τάξεις της παίκτες με τη δική του δυναμική. Αλλά και για μένα. Ζώντας καθημερινά, στις προπονήσεις, δίπλα σε τέτοιους ποδοσφαιριστές, δεν μπορείς παρά να μαθαίνεις, να γίνεσαι καλύτερος. Ενας υγιής ανταγωνισμός, που έχει μόνο οφέλη».
-          Πέρσι, αγωνίστηκες στη Football League, με τα Τρίκαλα. Φέτος, επιστρέφεις στα «σαλόνια». Σκαλοπάτι καριέρας, άρα, η Κέρκυρα;
«Σίγουρα. Πρόκειται για μια ανταμοιβή των κόπων και των προσπαθειών, που έκανα την περσινή σεζόν. Νομίζω ότι τα πήγα αρκετά καλά και, τούτη η μεταγραφή, αποτελεί για μένα μια δικαίωση».
-          Με την Κέρκυρα έχεις παίξει ποτέ αντίπαλος;
«Μία φορά, το 2005. Τότε αγωνιζόμουν στον Παναιτωλικό και είχαμε έρθει στο νησί για ένα φιλικό. Χάσαμε 1-0 ή 2-0, δεν θυμάμαι ακριβώς. Την Κέρκυρα έπάντως, την είχα ξαναεπισκεφθεί μικρός, στα 12, στο πλαίσιο ενός καλοκαιρινού τουρνουά. Δεν θυμάμαι πολλές εικόνες απ’ το νησί. Αλλά τώρα, θα έχω όλο τον καιρό να... αναπληρώσω».
-          Μήνυμα στον κόσμο της Κέρκυρας θα στείλεις; Ή αποφεύγεις τις υποσχέσεις;
«Το μόνο που θέλω να του πω, είναι ότι, τόσο εγώ, όσο -αν μου επιτρέπεται να μιλήσω εκ μέρους τους- και όλοι οι συμπαίκτες μου, θα δώσουμε το 100% των δυνατοτήτων μας, ώστε, όλοι μαζί, να εκπληρώσουμε τους στόχους της ομάδας. Και, επί προσωπικού, να δικαιώσω τους ανθρώπους, που με εμπιστεύθηκαν. Από ‘κεί και πέρα, γεροί να είμαστε, υγιείς, μπόλικη δουλειά και λίγα λόγια. Είμαι, πάντως, πεπεισμένος ότι η Κέρκυρα διαθέτει μια ομάδα, που μπορεί να βγάλει εις πέρας όπως πρέπει τη χρονιά. Οι φίλαθλοι, ας αισιοδοξούν...»

Δευτέρα 8 Αυγούστου 2011

Ο Τριπόταμος έχει εκπρόσωπο στην Πρώτη Εθνική


Στην Κέρκυρα ο Μιχάλης Μπουκουβάλας

Είχε μείνει ελεύθερος από τα Τρίκαλα και υπέγραψε στην Κέρκυρα. Ο λόγος για τον Μιχάλη Μπουκουβάλα, ο οποίος υπέγραψε τριετές συμβόλαιο συνεργασίας και ενσωματώνεται άμεσα στην προετοιμασία της νέας του ομάδας.

Ο Μπουκουβάλας, γεννήθηκε το 1988. Στα 15 του εντάχθηκε στον Παναιτωλικό, απ’ όπου το 2007 έκανε το άλμα στη Λάρισα. Το 2010 μεταπήδησε στα Τρίκαλα, με τα οποία αγωνίστηκε πέρσι στη Football League. Αγωνίζεται ως δεξιός μπακ, είναι διεθνής με όλες τις "μικρές" Εθνικές ομάδες και κορυφαία στιγμή της καριέρας του, είναι η δεύτερη θέση στο Ευρωπαϊκό Νέων του 2007, στην Αυστρία.

"Η ΠΑΕ ΑΟ Κέρκυρα ανακοινώνει την έναρξη της συνεργασίας της, για τρία χρόνια, με τον ποδοσφαιριστή, Μιχάλη Μπουκουβάλα", αναφέρει η σχετική ανακοίνωση.

Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011

Εσωτερική άποψη του Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου ΤΡΙΠΟΤΑΜΟΥ



















Posted by PicasaΟ Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε περί το 280-284 μ.Χ. και πέθανε το 303 ή το 305 μ.Χ. στη Θεσσαλονίκη και αποτελεί έναν από τους Μεγαλομάρτυρες της Χριστιανοσύνης. Ο Δημήτριος ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Σύντομα ανελίχθηκε στις βαθμίδες του Ρωμαϊκού στρατού με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών να φέρει το βαθμό του χιλίαρχοι. Ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού κάτω από τη διοίκηση του Τετράρχη (και έπειτα αυτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός, έγινε χριστιανός και φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη το 303, διότι αγνόησε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού «περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει κύκλο νέων προς μελέτη της Αγίας Γραφής.
Σύμφωνα με την παράδοση, μέσα στη φυλακή ευλόγησε τον μαθητή του Νέστορα "κατασφραγίσας το μέτωπο αυτού δια του σταυρού", να νικήσει τον ειδωλολάτρη παλαιστή Λυαίο "μεγέθει σώματος και ρώμη τους κατ΄ αυτόν υπεβάλλων". Η νίκη του Νέστορα εξόργισε τον Αυτοκράτορα Μαξιμιανό που παρευρίσκετο στο στάδιο και έτσι ο μεν Νέστορας αποκεφαλίστηκε, ο δε Δημήτριος δολοφονήθηκε με λογχισμό στα πλευρά ("λόγχη τρωθείς την πλευράν").
Στη συνέχεια οι παρευρισκόμενοι χριστιανοί παρέλαβαν το μαρτυρικό λείψανο και το έθαψαν και πάνω στο τάφο το 412 ο έπαρχος του Ιλλυρικού Λεόντιος "την τε δόξαν λαμπρός, την τε προς τον Χριστόν πίστιν μάλα θερμός", έκτισε ναό "μέσον του σταδίου και του δημοσίου λουτρού κάλλιστα διηρημένου".