Συνολικές προβολές σελίδας

Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Ο Μητροπολίτης Καρπενησίου



Έδρα: Καρπενήσι. Τ.Κ. 36100. Τηλ. Μητροπολίτη: 22370-22993, Γραφείων 22370-22191, Fax: 22370-23993. E-mail: imkarpenisiou@gmc.gr.


Ο Μητροπολίτης Καρπενησίου κ. Νικόλαος γεννήθηκε το 1929 στο Εμπόρειο Θήρας. Σπούδασε θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Χειροτονήθηκε το 1958 Διάκονος και το 1959 Πρεσβύτερος. Εξελέγη Μητροπολίτης το 1979.


Ανδρικές μονές: 1) Προυσού (Τηλ. 22370-80705). 2) Τατάρνης (τηλ. 22370-95400).

Μετόχια: 1) Αγ. Νεκταρίου Καρπενησίου (22370-22979 και 22621). 2) Οσίας Μαρίας Αιγυπτίας Μικρού Χωρίου Ευρυτανίας (Τηλ. 22370-41322). 3)Ι. Κάθισμα Αγ. Σάββα Τριποτάμου.

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Μια Ατλαντίδα στα βουνά της Ευρυτανίας



Ο τρούλος της εκκλησίας βρίσκεται πλέον στα 32 μέτρα βάθος της λίμνης Κρεμαστών
Το νερό ξεχύθηκε ορμητικό και κάλυψε τα πάντα.
Είκοσι χωριά, δεκάδες εκκλησίες και μοναστήρια, καλλιέργειες και δέντρα, σχεδόν 90.000 στρέμματα γης «πνίγηκαν». Ήταν Ιούλιος του 1965. Το υδροηλεκτρικό φράγμα των Κρεμαστών, το μεγαλύτερο γαιόφραγμα της Ευρώπης, ευαγγελιζόταν την αναβάθμιση της ενεργειακής παραγωγής της Ελλάδας και ήταν πλέον πραγματικότητα. Ωστόσο, για τους 2.000 κατοίκους της περιοχής στα όρια των νομών Ευρυτανίας και Αιτωλοακαρνανίας, η τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών ήταν ο υγρός τάφος μέσα στον οποίο θάφτηκε κάθε τι γνώριμο και αγαπημένο. Στις αναμνήσεις τους ένα μνημείο είχε ξεχωριστή θέση, η «Παναγία της Επισκοπής». Το εκκλησάκι του 8ου αιώνα, ένα από τα σπουδαιότερα βυζαντινά μνημεία της χώρας μας, βρισκόταν πλέον στον βυθό της λίμνης. Επί δεκαετίες οι εκκλήσεις τους προς τις αρχές να ερευνήσουν την κατάσταση του κτίσματος έπεφταν στο κενό. Ως τη στιγμή που 45 ολόκληρα χρόνια αργότερα μια ομάδα ερασιτεχνών αυτοδυτών από την Αθήνα αποφάσισε να αναζητήσει τη... χαμένη «Ατλαντίδα» της Ευρυτανίας.
«Τον βρήκαμε τυχαία»
Ορισμένες κατασκευές παραμένουν άθικτες εδώ και 45 χρόνια
«Η αλήθεια είναι ότι δεν ξεκινήσαμε με το σκεπτικό να ανακαλύψουμε τον ναό. Απλώς θέλαμε να εξασκηθούμε σε κατάδυση σε λίμνη, κάτι πολύ σπάνιο στην Ελλάδα. Σταδιακά όμως ο βυθισμένος ναός μάς κίνησε το ενδιαφέρον. Κανείς δεν τον είχε αντικρίσει για 45 χρόνια. Και αν το καταφέρναμε εμείς;» διηγείται στο «Βήμα» ο 63χρονος κ. Χρήστος Ευθυμίου, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Ερασιτεχνών Αυτοδυτών «Τηθύς». Αυτό που ξεκίνησε ως «αστείο» μετεξελίχθηκε σε κανονική... αποστολή και έμελλε να μετατρέψει τα μέλη του συλλόγου σε παθιασμένους εξερευνητές. «Αρχίσαμε να μαζεύουμε στοιχεία, να μελετάμε παλιές φωτογραφίες, χάρτες, έγγραφα και ταξιδέψαμε στην περιοχή για να μιλήσουμε αναλυτικά με τους ντόπιους. Η λίμνη έχει μεγάλη έκταση και έπρεπε να είμαστε απόλυτα ακριβείς, ειδάλλως δεν είχαμε καμία ελπίδα» προσθέτει ο κ. Ευθυμίου.
 Δεκατρείς δύτες, επτά συνοδοί, οκτώ αυτοκίνητα και ένα βουνό από φιάλες ξεκίνησαν από την Αθήνα για την ανακάλυψη της «βυθισμένης πολιτείας» της Ευρυτανίας. Με τη βοήθεια του κ. Κώστα Σερπάνου, ψαρά της περιοχής, έβαλαν πλώρη για την τοποθεσία όπου σύμφωνα με τα στοιχεία έπρεπε να βρίσκεται το εκκλησάκι. Την ίδια στιγμή ο ηλικιωμένος πατέρας του κ. Σερπάνου - ως άλλος Ξέρξης- παρακολουθούσε από το βουνό και μέσω... κινητού τηλεφώνου κατηύθυνε την ψαρόβαρκα, ανακαλώντας στη μνήμη του την εικόνα της περιοχής πριν από 45 χρόνια. Όταν το βυθόμετρο εντόπισε ένα ψηλό εξόγκωμα στον βυθό, οι δύτες ενθουσιάστηκαν. Είχαν ανακαλύψει την «Ατλαντίδα» τους!
Και όμως, σύντομα θα αντιλαμβάνονταν ότι η κατάδυση στη λίμνη ήταν πολύ πιο δύσκολη υπόθεση. «Ο όγκος εντοπίστηκε σε βάθος 30 μέτρων! Η ορατότητα όμως ήταν τρομερά περιορισμένη λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε φερτές ύλες και κοκκινόχωμα από τα ποτάμια που εκβάλουν στη λίμνη. Ήταν σαν να καταδύεσαι σε λάσπη» θυμάται ο 49χρονος κ. Γιώργος Κυπραίος, ο οποίος ήταν ο πρώτος που βούτηξε. « Σε βάθος μόλις δεκαπέντε μέτρων επικρατούσε απόλυτο σκοτάδι, τσουχτερό κρύο και οι κάτοικοι μας είχαν προειδοποιήσει για την ύπαρξη υπογείων ρευμάτων. Ταυτόχρονα, το υψόμετρο στο οποίο βρίσκεται η λίμνη (400 μ.) αύξανε τον κίνδυνο της νόσου των δυτών. Νιώθαμε ότι ο ναός ήταν κοντά μας, αλλά δεν μπορούσαμε να τον αγγίξουμε» προσθέτει. Έπειτα από αρκετή περιπλάνηση στον παγωμένο ολοσκότεινο βυθό, αποδέχθηκαν την ήττα τους και πήραν τον δρόμο της επιστροφής.
Το πείσμα και η ανακάλυψη
Οι δύτες ήταν έτοιμοι να τα παρατήσουν. Στο κάτω-κάτω, δεν ήταν ούτε εξερευνητές ούτε επαγγελματίες. Πώς περίμεναν να ανακαλύψουν αυτό που ακόμη και οι Αρχές αρνούνταν να αναζητήσουν; Υπήρχε όμως κάτι που- ενάντια σε κάθε λογική- δεν τους επέτρεπε να σταματήσουν την προσπάθεια. «Οι κάτοικοι της περιοχής είχαν επενδύσει συναισθηματικά στην αποστολή μας σε τέτοιον βαθμό που δεν αντέχαμε να τους απογοητεύσουμε. Ήταν σχεδόν εξωπραγματική η αγωνία τους για το αν το εκκλησάκι έστεκε ακόμη όρθιο. Για αυτούς τους ανθρώπους που ξεριζώθηκαν βίαια από τον τόπο τους και δεν θα μπορέσουν ποτέ να τον ξαναντικρίσουν, η υποβρύχια εκκλησία συμβόλιζε ολόκληρο το παρελθόν τους. Η πίστη και η ελπίδα τους μας γέμισε επιμονή. Έπρεπε να τα καταφέρουμε. Είχαμε πλέον πεισμώσει» σχολιάζει μιλώντας στο «Βήμα» ο κ. Φοίβος Βιλανάκης, έτερο μέλος του συλλόγου.
Οπλισμένοι με αποφασιστικότητα, οι δύτες ξεκίνησαν το επόμενο πρωί για το σημείο που είχαν εντοπίσει την προηγούμενη ημέρα. Τότε η κυρία Μαρία Σαλωμίδη και ο κ. Γιάννης Ίσαρης καταδύθηκαν και χρησιμοποιώντας ένα ειδικό μηχάνημα σάρωσαν οριζοντίως τον βυθό, σε βάθος 40 μέτρων. Έπειτα από λίγο εντόπισαν έναν όγκο. Είχαν βρει την εκκλησία. Πλησίασαν και άρχισαν να ψηλαφούν τον τοίχο, αναδυόμενοι προς την επιφάνεια. Στο βάθος των 32 μέτρων κατόρθωσαν να αγγίξουν τον θόλο. Η εκκλησία ήταν ακόμη όρθια! «Παρ΄ ότι δεν πιστεύω στον Θεό, η συγκεκριμένη εμπειρία είχε έναν μυστικισμό σχεδόν θρησκευτικό. Έπειτα από τόση προσπάθεια και ταλαιπωρία, με όλη τη συναισθηματική φόρτιση που φέραμε, το να αντικρίζουμε τον τρούλο μάς γέμισε χαρά, κυρίως γιατί θα τη μοιραζόμασταν με τους κατοίκους» λέει στο «Βήμα» η κυρία Σαλωμίδη.
«Ημουν έξι χρόνων όταν το νερό κάλυψε τα πάντα και έχω ακόμη μνήμες ξεριζωμού και βίαιης φυγής των κατοίκων. Για όλους εμάς το γεγονός ότι ο ναός είναι ακόμη ακέραιος έχει μεγάλη σημασία» αναφέρει ο Αρχιμανδρίτης κ. Δαμασκηνός Βασιλόπουλος, ο οποίος κατάγεται από το χωριό Επισκοπή. 

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης στη Τατάρνα



Karaiskakis1

 
“Τώρα θα σε δω, Μαυρομάτα” 
Φεύγοντας από το Μεσολόγγι οι Τούρκοι το 1823, τραβήξαν να περάσουν από του Κοράκου το γιοφύρι (δήμος Αργιθέας). Ο Καραϊσκάκης, ήταν στο μοναστήρι της Τατάρνας. Μπήκε στην εκκλησιά και προσευχήθηκε.
-Τώρα θα σε δω, Μαυρομάτα. Αν νικήσουμε, θα σε προσκυνώ για Παναγία, ειδέ…
Κι έκοψε το λόγο του πριν τελειώσει. Τότε έπιασε τον Αϊ Βλάση. (…)

Η νίκη του Αϊ Βλάση ήταν από τα πρώτα κατορθώματα του Καραϊσκάκη και μεγάλωσε τ’ όνομά του.
(Κ. Ζησίου) συλλογή Γ. ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗ από το βιβλίο “ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ – ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ – ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ” Εκδόσεις ΔΑΜΙΑΝΟΣ

Ώρα Τατάρνας..

To προζύμι του Σταυρού


Προζύμι δίχως μαγιά με τον βασιλικό του Τιμίου Σταυρού

Το ευλογημένο έθιμο που συνιστά ταυτόχρονα και ένα μικρό θαύμα.
Δοκιμάστε το κι εσείς φέτος παίρνοντας σταυρολούλουδα την ημέρα της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού ,από τον παπά της εκκλησιάς σας ,ακολουθείστε τις οδηγίες .
Παρασκευή νέου προζυμιού
Εδώ πέραν της πράξεως χρειάζεται πίστη και καθαρότης βίου.
Παίρνουμε ένα κλαδί βασιλικό από την ύψωση του Τιμίου Σταυρού (εκ των χειρών του Ιερέως και όχι απ’ τον δίσκο ή απ’ τον επίτροπο).
Πριν ξεραθεί, ένα απόγευμα, ρίχνουμε στο δοχείο που «αναπιάνουμε» το προζύμι, λίγο χλιαρό νερό. Σ’ αυτό εμβαπτίζουμε τον κλάδο του βασιλικού σταυρώνοντας μέσα στο νερό τρεις φορές και ψάλλοντας συγχρόνως το «Σώσον Κύριε, τον λαόν Σου» και το «Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ εκουσίως».
Αφαιρούμε τον βασιλικό και ρίχνουμε σκληρό αλεύρι λίγο-λίγο, ανακατεύοντας μ’ ένα κουτάλι, ώσπου να γίνει ένας παχύρρευστος χυλός. Τυλίγουμε το δοχείο με μια καθαρή πετσέτα και με το μάλλινο κάλυμμα και τοποθετούμε σε μέρος ζεστό.
Το πρωί αναπιάνουμε το προζύμι με λίγο χλιαρό νερό και λίγο αλεύρι ακόμη και το αφήνουμε και πάλι τυλιγμένο στο ίδιο ζεστό μέρος.
Το βράδυ κάνουμε πάλι το ίδιο με λίγο χλιαρό νερό και λίγο αλεύρι και το αφήνουμε τυλιγμένο στο ίδιο ζεστό μέρος έως το πρωί.
Επαναλαμβάνουμε δηλ. το ίδιο πράγμα τρεις φορές.
Το πρωί ζυμώνουμε το ή τα πρόσφορα με σκληρό αλεύρι, χλιαρό νερό και άλας όπως θα περιγράψουμε πιο κάτω.
Υπ’ όψιν ότι απ’ το ζυμάρι του πρόσφορου θα κρατήσουμε ένα κομμάτι για προζύμι για το επόμενο ζύμωμα. Το αφήνουμε μέσα στο μικρό ειδικό δοχείο να φούσκωση καλά (αυτό πρέπει πάντοτε να γίνεται μετά από κάθε ζύμωμα) και κατόπιν σκεπασμένο το τοποθετούμε στην συντήρηση του ψυγείου.
π.Δοσίθεος ,ηγούμενος της Μονής Παναγίας Τατάρνης Ευρυτανίας

Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

Χιόνια στο Καρπενήσι




Στα λευκά ξημέρωσε η Ευρυτανία. Άμεσα κινητοποιήθηκε ο μηχανισμός του Δήμου Καρπενησίου με τον αρμόδιο αντιδήμαρχο Θανάση Φέγγο να προΐσταται του αποχιονισμού στον Άγιο Νικόλαο, τη Φουρνά, την Αγία Τριάδα και την Δομνίστα.
Τα μηχανήματα της ΔΕ ΣΕ με τον Κώστα Καρβέλη παρενέβησαν με ρίψη αλατιού και καθαρισμό του οδοστρώματος στην Ράχη Τυμφρηστού και στο Μπαγασάκι. Χαράς ευαγγέλια για τους υπευθύνους του Χιονοδρομικού Κέντρου στο Βελούχι, αφού η σημερινή χιονόπτωση είναι αρκετή να θέσει σε λειτουργία όλους τους αναβατήρες.

Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

Η γέφυρα του Μανόλη 1659, τώρα είναι μέσα στη λίμνη των Κρεμαστών

Καρπενήσι (Η ΕΛΒΕΤΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ)



January 17, 2011 by thermopo

Τα ξύλινα σπιτάκια Likouresi Village. Αριστερά ο λόφος του Αγ. Δημητρίου, δεξιά στο βάθος το Καρπενήσι και από πίσω το επιβλητικό Βελούχι
Το Καρπενήσι είναι από τους δημοφιλέστερους τουριστικούς προορισμούς της ορεινής Ελλάδας. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 960 μ. στους πρόποδες του όρους Βελούχι ή Τυμφρηστός, το οποίο με ύψος 2.315 μ. δεσπόζει πάνω από την πόλη. Σήμερα ο πληθυσμός του ανέρχεται σε 9.000 περίπου μόνιμους κατοίκους και αποτελεί την έδρα τόσο του Δήμου Καρπενησίου όσο και του Νομού Ευρυτανίας, του πιο ορεινού της χώρας μας. Η οποία Ευρυτανία αποκαλείται συχνά “Η Ελβετία της Ελλάδας”. Και τούτο διότι η φύση προίκισε αυτήν τη Ρουμελιώτικη γωνιά με πανύψηλα ελατοσκέπαστα βουνά, βαθιά φαράγγια, άφθονα τρεχούμενα νερά και απέραντα καταπράσινα δάση. Εξ άλλου και η UNESCO έχει ανακηρύξει την περιοχή ως μία από τις καθαρότερες του πλανήτη. Εδώ έζησε ο λογοτέχνης και κριτικός Ζαχαρίας Παπαντωνίου, που έγραψε το πασίγνωστο βιβλίο “Τα Ψηλά Βουνά”. Το Καρπενήσι απέχει από την Αθήνα 288 χλμ. και από τη Θεσσαλονίκη 368 χλμ.

Το προαύλιο της Μονής Τατάρνας στο χωρίο Τριπόταμο Ευρυτανίας.

File:Tatarna monastery courtyard.JPG

Τριπόταμος και λίμνη

File:Kremasta Lake 01.jpg

Τατάρνας γέφυρα, όπως φαίνεται από το χωριό Τριπόταμος

File:Papaioannou Konstantinos3 039.jpg

Τριπόταμος

File:Tripotamos Evritanias 1.JPG

Πρωινή ομίχλη στο Τριπόταμο

File:Morning fog 3.jpg

Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

Η λίμνη Κρεμαστών



ΕκτύπωσηE-mail
 

Η λίμνη Κρεμαστών βρίσκεται ανάμεσα στο νομό Αιτωλοακαναρνίας και Ευρυτανίας και είναι η μεγαλύτερη τεχνητή λίμνη της Ελλάδος. Οι δύο νομοί ενώνονται μέσω της Γέφυρας της Επισκοπής. Σε άλλο σημείο υπάρχει και η Γέφυρα της Τατάρνας κοντά στο ομώνυμο μοναστήρι.
Η λίμνη απέχει περίπου 60χλμ από το κέντρο του Αγρινίου και περίπου 57 από το κέντρο του Καρπενησίου. Η πρόσβαση στην λίμνη γίνεται από το οδικό δίκτυο που ενώνει τις δύο πόλεις. Μία διαδρομή μαγευτική που μπροστά στους επισκέπτες αποκαλύπτει την άγρια ομορφιά του τόπου.
Δημιουργήθηκε μετά την κατασκευή του φράγματος των κρεμαστών το 1969 από την συσσώρευση των υδάτινων όγκων των ποταμών Αχελώου, Αγραφιώτη, Ταυρωπού και Τρικεριώτη. Οι ποταμοί συλλέγουν τα νερά των δυτικών και νότιων περιοχών της κεντρικής ζώνης της οροσειράς της Πίνδου και έτσι σχηματίζεται μία λεκάνη απορροής, με επιφάνεια 3.500 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Η τεχνητή λίμνη που δημιουργήθηκε έχει επιφάνεια 81 τετραγωνικά μέτρα και μέγιστη χωρητικότητα 4.750.000.000 κυβικά μέτρα.
Όταν έγιναν όλα τα έργα και ολοκληρώθηκε η ανύψωση του φράγματος (1963), δεκάδες χωριά, γεφύρια και εκκλησίες, πολλά σπουδαία μνημεία μιας μακραίωνης πολιτιστικής κληρονομιάς, διαγράφηκαν από το χάρτη, όταν τα νερά κάλυψαν την προκαθορισμένη περιοχή. Ανάμεσα τους και ο βυζαντινός ναός της Επισκοπής, κτίσμα του 8ου αιώνα, που ήταν αφιερωμένος στην Παναγία. Κάποιες εικόνες και τοιχογραφίες - ότι διασώθηκε απ' αυτόν - ανυπολόγιστης ιστορικής και πολιτιστικής αξίας, φυλάσσονται σήμερα στο Εθνικό Μουσείο Αθηνών.
Image
Ποταμός Αχελώος
Λίγα λόγια για τους ποταμούς που συρρέουν στην λίμνη. ΟΑχελώος ή Ασπροπόταμος είναι ο κυριότερος ποταμός της περιοχής. Έρχεται από την Ήπειρο, ανοίγοντας τη μοναδική πύλη προς τα πεδινά και συμπαρασύροντας τα υπόλοιπα ποτάμια της Ευρυτανίας προς τον κάμπο του Αγρινίου. Σημειώνει τα δυτικά όρια της Ευρυτανίας με την Αιτωλοακαρνανία και πηγάζει από το όρος Λάκμος του Μετσόβου, (σε υψόμετρο 2.000 μ. στην κεντρική Πίνδο). Διανύει μία διαδρομή 200 χλμ χαράζοντας με την κοίτη του το σύνορο του νομού Ευρυτανίας με το νομό Αιτωλίας και Ακαρνανίας και χύνεται στη Θάλασσα, εκεί όπου ο Πατραϊκός κόλπος συναντά το Ιόνιο πέλαγος. Το μήκος του φτάνει τα 225 km, και είναι ο δεύτερος σε μήκος ποταμός της χώρας. Έχει υποστεί ουσιαστικές αλλοιώσεις από την κατασκευή των 4 Υδροηλεκτρικών φραγμάτων για την παραγωγή ενέργειας (Κρεμαστών με 4.700 x 106 m3, Καστρακίου με 1.000 x 106 m3, Ταυρωπού με 400 x 106 m3 και Στράτου με 150 x 106 m3), αλλά και από την άρδευση άλλων περιοχών.
Ο Αγραφιώτης είναι καθαρά ευρυτανικός παραπόταμος του Αχελώου. Έχει μήκος 225 km και διαιρεί την περιοχή στα Ανατολικά και Δυτικά Άγραφα. Προχωρά ανάμεσα από τις απόκρημνες βουνοκορφές του ορεινού αυτού συγκροτήματος. Διασχίζει την περιοχή με μεγάλες κλίσεις, που ομαλοποιούνται από το Κερασοχώρι μέχρι τη λίμνη των Κρεμαστών όπου και καταλήγει.
Ο Ταυρωπός ή Μέγδοβας ή Φείδαρης είναι ο μεγαλύτερος σε μήκος παραπόταμος του Αχελώου, παρά τα φράγματα, Κρεμαστών και Ταυρωπού) που κατασκευάστηκαν αργότερα από τη ΔΕΗ και μειώνουν τη διαδρομή του. Είναι το μοναδικό ποτάμι που αποτολμά μια εγκάρσια τομή στην Πίνδο. Έχει νοτιοδυτική κατεύθυνση και σχηματίζει πολλές καμπύλες, στις οποίες οφείλεται και το αρχαίο του όνομα Κάμπυλος. Χαρακτηριστικό του ποταμιού είναι ότι στα δροσερά νερά του εκτρέφεται ντόπια πέστροφα η οποία φτάνει μέχρι τις πηγές του. Ο Μέγδοβας , προσφέρει δυνατότητες για rafting και δυνατές συγκινήσεις. Η εναλλακτική κάθοδος του ποταμού με πλωτά μέσα αποτελεί μια μοναδική εμπειρία για τα πληρώματα.
Ο Τρικεριώτης σχηματίζεται
Image
Ποταμός Τρικεριώτης
από τον Κρικελοπόταμο και τον Καρπενησιώτη και διέρχεται από τον Αγαλιανό. Καθώς ο ποταμός οδηγείται στην λίμνη, στις εκβολές του έχει δημιουργηθεί ένα παραμυθένιο τοπίο όπου ο επισκέπτης μπορεί να κολυμπήσει στα νερά του.
\


Το μοναστήρι της Τατάρνας


ΕκτύπωσηE-mail

Η Μονή Ταρτάνας 
Το Μοναστήρι της Τατάρνας που βρίσκεται 22 χιλιόμετρα από τη Δυτική Φραγκίστα με κατεύθυνση προς το χωριό Τριπόταμος και 70 χλμ. από το Καρπενήσι, χτίστηκε στα 1555, αλλά η παράδοση αναφέρει πως προϋπήρχε σε αυτό το σημείο μονή χτισμένη από το 1200. Το μοναστήρι της Τατάρνας υπήρξε ιδανικό κρησφύγετο αλλά και πρόχειρο νοσοκομείο για τους επαναστάτες κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας καθώς και πολύ καλό ορμητήριο για τις πολεμικές επιχειρήσεις του Καραΐσκάκη.
Η Ιερά Μονή γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου ( τα γενέθλια της Θεοτόκου)
Οι επισκέπτες θα εντυπωσιαστούν από την ψηφιδωτή εικόνα “Ο Βασιλεύς της Δόξας” η κατασκευή της οποίας χρονολογείται στα 1350. Στο μοναστήρι σώζονται μέχρι σήμερα οστεοθήκες, ιερά άμφια, πολύτιμοι σταυροί και Βυζαντινές εικόνες.
Στο σημείο που βρίσκεται το Μοναστήρι και λίγο παρακάτω, ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει τη γαλήνη της Τεχνητής Λίμνης των Κρεμαστών. Επίσης, στη θέση “Φτερόλακα” δυτικά του Μοναστηριού ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει το επάνω μέρος (επειδή το κάτω είναι μέσα στο νερό της λίμνης) της πέτρινης “γέφυρας του Μανόλη” από την οποία την εποχή της Τουρκοκρατίας διέρχονταν τα καραβάνια με τρόφιμα και εμπορεύματα για τη τροφοδοσία των κατοίκων της Πίνδου.
Κοντά στη Μονή Τατάρνας και στην έξοδο του χωριού Ανατολική Φραγκίστα, βρίσκεται ανάμεσα σε πλατάνια η Ιερή Μονή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος με ενδιαφέρουσες Βυζαντινές Τοιχογραφίες. Παλαιότερα γινόταν εδώ ένα από τα μεγαλύτερα παζάρια της Ορεινής Ελλάδας και ζωοπανήγυρη. Ακόμα και σήμερα, στον Σωτήρα (έτσι λέγεται η τοποθεσία) γίνεται κάθε χρόνο παζάρι στις 17,18 και 19 Αυγούστου.

Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

Μάχη της Τατάρνας

                                       Στο γεφύρι της
Τατάρνας
για τους πεσόντες στην 
μάχη της
Στις 22 Μαρτίου 1821 
έγινε η ιστορική Μάχη 
της Τατάρνας, που 
ήταν ταυτοχρόνως 
και η πρώτη μάχη της 
Επαναστάσεως του ’21 
στην Ρούμελη!
Συνεπλάκησαν στο 
ιστορικό γεφύρι της 
οι Τουρκαλβανοί του 
Χασά-μπεη Γκέκα και 
τα παλληκάρια του 
αξεπέραστου ήρωα 
Οδυσσέα Ανδρούτσου, 
υποβοηθούμενοι 
– κατά την παράδοση 
– από τους καλόγερους 
της ΙΜ Τατάρνας και 
τον ηγούμενό τους, 
Κυπριανό.
Στην θέση Λαχανόκηπος 
του Τριποτάμου του 
Δήμου Φραγκίστας, 
το λοιπόν, τελούνται 
εκδηλώσεις μνήμης της 
μάχης αυτής, τις οποίες 
φροντίζει ο Δήμος και ο 
Σύλλογος Τριποταμιτών 
Αιτωλοακαρναν

Εορτολόγιο Οικουμενικού Πατριαρχείου 2011

Ιδιαίτερα καλαίσθητο, με ύλη επιμελημένη, όπως και κάθε έκδοση που φέρει την σφραγίδα του Γέροντος εκτός της ημερολογιακής ύλης, αναφέρεται λεπτομερώς στους παλαιούς ναούς της Βασιλίδος, οι περισσότεροι των οποίων δυστυχώς έχουν αφανισθεί.
Στην προμετωπίδα του αφιερώματος, παρατίθεται από την Επαναγωγή* η επεξήγηση του «Τι εστί Πατριάρχης;»:
«Ο Πατριάρχης εστίν
εικών ζώσα Χριστού και έμψυχος.,
δι’ έργων και λόγων
χαρακτηρίζουσα την αλήθειαν.
Τέλος αυτώ,
η των καταπεπιστευμένων ψυχών σωτηρία
και το υπέρ της αληθείας
και της εκδικήσεως των δογμάτων
λαλείν ενώπιον βασιλέως
και ουκ αισχύνεσθαι».
Συνιστώντες θερμά το ημερολόγιο 2011 του Οικουμενικού Πατριαρχείου, σας γνωρίζουμε ότι μπορείτε να το προμηθευθείτε από όλα τα ενήμερα βιβλιοπωλεία και φυσικά από την Ιερά Μονή της Παναγίας Τατάρνης Ευρυτανίας, τηλ. 22370.95400.

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

Ο ηγούμενος Δοσίθεος στην κουζίνα της Μονής ΤΑΤΑΡΝΑΣ

ΤΑΤΑΡΝΑ .H ψηφιδωτή εικόνα της ‘Ακρας Ταπείνωσης, 14ος αιώνας

Ι.Μ.ΤΑΤΑΡΝΑΣ Ιερό Ευαγγέλιο , Έκδοση Βενετίας 1754

Το τάμα του Κατσαντώνη στο μοναστήρι της Τατάρνας

Το παλιό γεφύρι της Τατάρνας ,σκίτσο του Νίκου Αντωνόπουλου

Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011

«Η ευτυχία σε μια οικογένεια ξεκινάει από το τσουκάλι»



«Περισσότερο είμαι μάγειρας παρά ηγούμενος. Έχω μια ικανότητα να συνθέτω συνταγές. Άλλοι συνθέτουν ποιήματα και άλλοι συνταγές. Τι να κάνουμε. Και αυτή μια ποίησις είναι. Ποίησις κατσαρόλας!». Ο Αρχιμανδρίτης π. Δοσίθεος Κανέλλος, 74 ετών, ηγούμενος της ιστορικής Ιεράς Μονής Παναγίας Τατάρνης Ευρυτανίας, ανοίγει τα τσουκάλια του και από μέσα ξεπηδούν μυρωδιές από φρέσκα λαχανικά, θαλασσινά και μπαχάρια. Μέσα στα έλατα και με θέα την τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών, η μοναστηριακή κουζίνα του π. Δοσιθέου θα μπορούσε να αποτελεί σχολή καλογερικής μαγειρικής.
«Επειδή η Εκκλησία μας έχει πάρα πολλές νηστείες, ήθελα οι άνθρωποι που θέλουν να νηστεύουν να έχουν ένα φαγητό που να τρώγεται», εξηγεί ο π. Δοσίθεος ο οποίος το 1992 εξέδωσε το βιβλίο «Οψοποιών Μαγγανείαι» -Καλογερική Μαγειρική και Ζαχαροπλαστική. «Πολλοί χριστιανοί που ερχόντουσαν εδώ μου έλεγαν, πάτερ μου δίνετε αυτή την συνταγή, μου δίνετε την άλλη, οπότε είπα και εγώ τι να δίνω μια-μια τις συνταγές, δεν τις κάνω ένα βιβλίο; Και έτσι έγινε!». Στον πρόλογο του βιβλίου του γράφει: «Είναι συνταγές δοκιμασμένες στην πράξη, στο τηγάνι και στην κατσαρόλα. Δεν είναι του γραφείου. Απουσιάζουν όμως οι κρεατοσυνταγές, γιατί τα μοναστήρια δεν κρεοφαγούν. Και μια γενική συνταγή: Ο οδηγός μαγειρικής δεν κάνει το μάγειρο, ως ουδέ μία γραμμή το γεωμέτρη ή εις πλους τον θαλάττιον (τον θαλασσόλυκο) για να θυμηθούμε τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο. Η μαγειρική είναι παράδοσις και ταπείνωσις».  

Από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτου Δοσιθέου, Προσκύνημα στο Μοναστήρι της Τατάρνας


. Μεταφέρω εδώ ένα απόσπασμα για την Εικόνα της Άκρας Ταπεινώσεως, η οποία φυλάσσεται στο μοναστήρι: Στα βουνά του Βάλτου πέρα απ τον Αχελώο, κάποιος αγνός και ευλαβής βοσκός φύλαγε τα πρόβατά του. Ξαφνικά κάποιο βράδυ βλέπει έκπληκτος ένα ζωηρό φως να λάμπει στο σκοτάδι, ακριβώς απέναντι, κατά την πλευρά της Ευρυτανίας. Του έκαμε μεγάλη εντύπωση. Ο τόπος εκεί όπου φαίνονταν το φως ήξερε ότι ήταν έρημος. Το φως εκείνο ήταν λαμπρό, δεν ήταν φωτιά που μπορούσαν να ανάψουν ποιμένες την νύχτα. Την άλλη νύχτα το φως ξαναφάνηκε. Έφεγγε όλη την νύχτα. Με το χάραμα χανόταν. Ξαναφάνηκε και την τρίτη νύχτα. Κατάλαβε ο αγαθός τσοπάνης, ότι ήταν σημάδι θεϊκό. Είχε ακούσει ότι με φως φανερώθηκαν πολλές Εικόνες. Ήταν κάλεσμα για κάτι ιερό που κρυβόταν για χρόνια και έπρεπε να φανερωθεί. Πώς όμως να εντοπίσει το σημείον; Την ημέρα που φαινόταν ο τόπος δεν φαινόταν το φως. Την νύχτα που φαινόταν το φως, δεν διεκρίνετο η περιοχή. Και ήταν αρκετά μακρυά. Ξάφνου, την τρίτη νύχτα ο νους του φωτίστηκε. Έμπηξε στη γη μια διχάλα. Ακούμπησε πάνω σ αυτή την ποιμενική ράβδο του. Στόχεψε με το ένα μάτι προς τα εκεί που φαινόταν το φως. Όταν μάτι, ράβδος και φως μπήκαν στην αυτή ευθεία, σταθεροποίησε την ράβδο. Περίμενε με αγωνία να ξημερώσει. Σαν έφεξε καλά, ξανακοιτάζει και πάλι. Τώρα ο τόπος εντοπίσθηκε εύκολα. Ξεκινά γεμάτος λαχτάρα και χαρά. Περνά κολυμπώντας τον Άσπρο κι ανηφορίζει. Φθάνει σ ένα τόπο γεμάτο βάτα. Κόβει και κόβεται, ματώνει, ξεσχίζεται, αλλά αυτός συνεχίζει. Η επιμονή του αμείβεται. Ανάμεσα στα βάτα βρίσκει μια εικόνα μικρή. Αναγαλλιάζει. Απ αυτή προέρχονταν το φως. Είναι με μικρές ψηφίδες ιστορημένη, μικρές σαν κεφάλι καρφίτσας. Παριστάνει τον Κύριο αμέσως μετά την Αποκαθήλωση. Είναι η Άκρα Ταπείνωσις. Είναι έργο μοναδικό στον κόσμο, όπως λένε oι ειδικοί. Είναι έκτοτε παλλάδιο της Μονής, σέμνωμα και καύχημά της. Παλαιότερα την είχαν στην εκκλησία για προσκύνηση. Παρ ολίγο να καταστραφεί εντελώς. Oι ευλαβείς γυναίκες ξεκολλούσαν κρυφά ψηφίδες για φυλακτά. Σε λίγο θάμενε μόνο το σανίδι. Τώρα φυλάσσεται στο σκευοφυλάκιο. Στο 1963 ταξίδεψε στήν Αθήνα για να κοσμήση την Πανευρωπαϊκή Έκθεση Βυζαντινής Τέχνης. Ξαναταξίδεψε για να στολίσει την έκθεση πού έγινε για τα εκατόν πενήντα χρόνια της Αθήνας, ως πρωτευούσης του Ελληνικού Κράτους.

Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011

Ιερά Μονή Τατάρνης

Ιερά Μονή Τατάρνης

 Ιερό Δέος!
 

 

 
Το τάλαντο χτυπά. 
 
Η Σιωπή έχει δική της μελωδία..