Συνολικές προβολές σελίδας

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

Οι παράδεισοι των Αγράφων


 Το οδοιπορικό μας στα ορεινά και δύσκολα μέρη του νομού Ευρυτανίας συνεχίζεται, με ορμητήριο την Κρέντη, βόλτα με βάρκα στη λίμνη των Κρεμαστών και μια αναμνηστική φωτογραφία με... την Πόπη την αλεπού!
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΝΤΙΝΟΣ ΚΙΟΥΣΗΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΜΠΙΤΗ
Εχοντας γυρίσει το βόρειο τμήμα του Δήμου Αγράφων, συνεχίσαμε το ταξίδι μας με την Κατερίνα για το νότιο κομμάτι του, με τα όμορφα χωριά και τη λίμνη των Κρεμαστών. Εδρα και «ορμητήριό» μας ήταν η Κρέντη, όπου υπήρχε και ο εξαιρετικός ξενώνας των αδελφών Μάκκα. Παρεμπιπτόντως, δεν μπόρεσα να σιγουρευτώ αν είναι η Κρέντη ή ο Κρέντης. Παρακαλώ, συγχωρήστε με αν κάνω λάθος που χρησιμοποιώ την ονομασία γένους θηλυκού.
Είχαμε φτάσει λοιπόν στο χωριό από το απόγευμα της προηγουμένης, αλλά ήμαστε αρκετά κουρασμένοι για να «κυκλοφορήσουμε». Αντ' αυτού, αρκεστήκαμε στο κλασικό «μαμ και νάνι».
Το πρωί απολαύσαμε ένα εξαιρετικό πρωινό στον ξενώνα, όχι τόσο από άποψη ποικιλίας όσο από άποψη ποιότητας. Δηλαδή, πραγματικό ψωμί με προζύμι, το οποίο ζυμώνουν οι ίδιοι, τυρί, μαρμελάδα και αυγά δικά τους, μόνο ο καφές ήταν αγοραστός! Οπως μου είπε και ο Κώστας, ο εις εκ των αδελφών, «αν φύτρωνε ο καφές στην Ελλάδα, θα είχαμε και δικό μας καφέ!».
Μετά ανοίξαμε με την Κατερίνα το χάρτη, για να αποφασίσουμε πού θα πηγαίναμε. Θα ξεκινούσαμε με μια βόλτα στην Κρέντη και θα συνεχίζαμε για τη Μονή Τατάρνας και τον Τριπόταμο. Από εκεί, πίσω για Λογγίτσι, γέφυρα Τατάρνας, Χρίσοβα, Οχτια, Βαλαώρα, Τοπόλιανα, γέφυρα Τέμπλας και μετά προς τα πάνω, για Λεπιανά, Ραπτόπουλο και προς τα πίσω για Κρέντη μέσω Λιθοχωρίου, Γρανίτσας, Λημεριού και Βούλπης.
Η διαδρομή μέχρι τα Τοπόλιανα ακολουθεί, στην ουσία, τις βόρειες όχθες της λίμνης των Κρεμαστών. Ηταν μια πανέμορφη διαδρομή, αλλά τα ωραία χωριά, πλην της Κρέντης, άρχισαν από τα Λεπιανά και μετά. Απ' ό,τι κατάλαβα, οι πρώτοι είναι νέοι οικισμοί που πρωτοκατοικήθηκαν ή μεγάλωσαν το 1965, οπότε δημιουργήθηκε η λίμνη. Ηταν ελάχιστα τα παραδοσιακά οικήματα που είδαμε. Στη Χρίσοβα όμως βρήκαμε έναν καλό άνθρωπο που θα μας πήγαινε την επομένη μέσα στον Αχελώο, κάτι που μας ενθουσίασε!
ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΓΕΦΥΡΙΑ
Κρέντη
Η Κρέντη είναι και αυτή ένας νέος οικισμός, χτισμένος στα 720 μ. Το παλιό χωριό, το οποίο στο μεγαλύτερο μέρος του καταστράφηκε από το σεισμό του 1966, αν και συνεχίζει να κατοικείται, μεταφέρθηκε στον νέο οικισμό, κοντά στο Κερασοχώρι. Δυτικά και χαμηλά του παλιού χωριού, υπάρχει νερόμυλος με νεροτροβιά, που λειτουργούσε μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Η νέα Κρέντη είναι ένας σύγχρονος οικισμός με καινούργια σπίτια και αρκετούς κατοίκους. Είναι χτισμένος σε κομβικό σημείο της κεντρικής Ευρυτανίας, αφού από εδώ περνούν κυρίως όσοι έχουν προορισμό τα χωριά των Αγράφων.
Νοτιοδυτικά του χωριού είναι το ύψωμα Μπλο (1.083 μ.), με μαγευτική θέα στη λίμνη των Κρεμαστών και στα χωριά της περιοχής. Το Μπλο ήταν στρατιωτική βάση (1950-1970), εγκαταλελειμμένη πια, με πολυβολεία και υπόγεια τούνελ.
Γέφυρα Μανώλη
Κοντά στην Τσούκα, πάνω στον ποταμό Αγραφιώτη, με μια μικρή παράκαμψη, θα δείτε το περίφημο τοξωτό γεφύρι του Μανώλη, που χτίστηκε το 1659, με ύψος 22 μ. και άνοιγμα στις βάσεις του 30 μ. Η γέφυρα σκεπάζεται από τα νερά της λίμνης, όμως μερικές χρονιές, ανάλογα με τις βροχοπτώσεις, κατά το τέλος του καλοκαιριού εμφανίζεται ολόκληρη. Και εμείς πράγματι την είδαμε και τη φωτογραφίσαμε. Εκεί, το 1807, έγινε μια μεγάλη μάχη μεταξύ κλεφτών, υπό τους Κατσαντώνη και Κίτσο Μπότσαρη, κατά των Τουρκαλβανών.
Μονή Τατάρνας
Το μοναστήρι της Τατάρνας ή Τετάρνας είναι από τα ιστορικά μοναστήρια της Στερεάς Ελλάδας. Βέβαια, η μονή που χτίστηκε το 1111 δεν υπάρχει πια, όπως και η παλιά ομώνυμη γέφυρα. Το μοναστήρι κατέπεσε το 1963, ενώ η γέφυρα είναι σκεπασμένη από τα νερά της λίμνης. Ομως, και κατά την τουρκοκρατία είχε υποστεί πολλές καταστροφές. Το 1823 κάηκε από τον Χουρσίτ Πασά και ξαναχτίστηκε στα χρόνια του Οθωνα, το 1841, με σχέδια του Βαυαρού μηχανικού Knocht. Μετά τους σεισμούς του 1963 και την καταστροφή της παλαιάς μονής, το νέο μοναστήρι ανοικοδομήθηκε το 1969. Είναι αφιερωμένο στο Γενέσιον της Θεοτόκου και εορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου. Εχει ένα αρκετά πλούσιο μουσείο με πάρα πολλά κειμήλια. Εκεί θα δείτε και το καντήλι που πρόσφερε ο κλέφτης και ήρωας των Αγράφων Κατσαντώνης, που είχε κάνει τάμα. Οσο για τους μοναχούς που θα συναντήσετε σήμερα, είναι φιλόξενοι και ευγενέστατοι.
Γέφυρα Τατάρνας
Η σημερινή γέφυρα της Τατάρνας με ανοίγματα 150 μ. - 196 μ. - 97 μ. σχεδιάστηκε από τον μηχανικό Αρ. Οικονόμου. Τα σχέδια του κ. Οικονόμου βραβεύτηκαν με τρία διεθνή βραβεία.
Γέφυρα Τέμπλας
Βρίσκεται λίγο μετά τα Τοπόλιανα και είναι γέφυρα του Αχελώου. Αρχισε να χτίζεται το 1908 και τελείωσε το 1911 έπειτα από ενέργειες του τότε βουλευτή και πολιτικού Νικολάου Ανδρέα Στράτου. Η γέφυρα κατασκευάστηκε από Τζουμερκιώτες μαστόρους της πέτρας και την έχτισαν τόσο καλά, που οι διάφορες αντάρτικες ομάδες, παρότι προσπάθησαν αρκετές φορές να την ανατινάξουν με δυναμίτη, κατάφεραν μόνο να προκαλέσουν ένα εξωτερικό ρήγμα στη μεγάλη της καμάρα. Ονομάζεται έτσι γιατί, πριν χτιστεί, υπήρχε ένα ξύλινο γεφύρι φτιαγμένο με μαδέρια ή τέμπλες στην ντοπιολαλιά.
Λεπιανά
Ομορφο μικρό χωριό, χτισμένο αμφιθεατρικά σε πλαγιά στα 690 μ., όπου θα βρείτε μια όμορφα πλακοστρωμένη πλατειούλα με εξαίσια θέα, λίγους αλλά φιλόξενους κατοίκους και αναξιοποίητες ιαματικές πηγές κοντά στη θέση «Αγραπιδούλα».
Ραπτόπουλο
Ενα από τα πολύ όμορφα χωριά της Ευρυτανίας, χτισμένο ανάμεσα στις κορυφές των βουνών, έδρα του τέως Δήμου Ασπροποτάμου. Μεγάλο χωριό, με αρκετό κόσμο και έναν όμορφο ξενώνα.
Λιθοχώρι
Αποτελείται από τρεις οικισμούς χτισμένους κάτω από την κορυφή «Καλόγερος» (2.040 μ.). Ο πρώτος οικισμός λέγεται Σταυρός και έχει έναν μεγάλο σταυρό στο σημείο όπου κάποτε δίδαξε ο Κοσμάς ο Αιτωλός. Ο Πλάτανος είναι το κέντρο του χωριού, με το ναό του Αγίου Δημητρίου. Ο άλλος είναι η Παναγιά, από το ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου.
Γρανίτσα
Είναι χτισμένη στα 850 μ., μέσα σε πολύ πράσινο, σε μια πλαγιά του όρους Λιάκουρα, δίπλα στον μικρό ποταμό Γρανιτσιώτη. Η τέως έδρα του Δήμου Απεραντίων είναι το χωριό του Ζαχαρία Παπαντωνίου (1877-1940), του Στέφανου Γρανίτσα (1880-1915) και του Μιχάλη Σταφυλά. Είναι ένα όμορφο χωριό που διατηρεί την παλιά του όψη. Στο Λαογραφικό Μουσείο θα δείτε αντικείμενα λαϊκής τέχνης, όπλα της Επανάστασης του '21, αλλά και την προσωπική βιβλιοθήκη του Ζαχαρία Παπαντωνίου.
Βούλπη
Ενα χωριό όπου κυριαρχούν τα χρώματα! Γιατί δεν φτάνει μόνο το πράσινο της φύσης. Ολες οι αυλές, τα μπαλκόνια και τα παράθυρα είναι γεμάτα λουλούδια. Ανοίγει η καρδιά σου! Βρίσκεται στα 700 μ. και έχει περίπου 150 κατοίκους.
Με όλα αυτά όμως είχε αρχίσει να σουρουπώνει. Δεν είχαμε κάνει πολλά χιλιόμετρα και ο δρόμος ήταν ασφαλτοστρωμένος. Είχε όμως πολλές στροφές και το κάθε χωριό ήθελε το περπάτημά του. Μεσημεριανό δεν είχαμε φάει, και ας είναι καλά τα μπισκότα που είχαμε μαζί μας. Ετσι, πριν πάμε στον ξενώνα για «νάνι», πήγαμε σε μια ταβέρνα στην Κρέντη για «μαμ».
ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ ΤΩΝ ΚΡΕΜΑΣΤΩΝ
Φάγαμε πρωινό άρον-άρον, γιατί στις 8 είχαμε ραντεβού με τον Βασίλη στη Χρίσοβα, και αυτό επειδή μας είχε πει πως αργότερα στη λίμνη πιάνει αέρας. Στις 08.05 ήμασταν εκεί. Αφήσαμε το αυτοκίνητό μας και μπήκαμε στο αγροτικό του Βασίλη για να κατεβούμε στη λίμνη. Ο δρόμος κακοτράχαλος και το αγροτικό ίσα-ίσα τα κατάφερνε.
Η λίμνη των Κρεμαστών είναι η μεγαλύτερη τεχνητή λίμνη της Ελλάδας. Δημιουργήθηκε μετά την κατασκευή του φράγματος των Κρεμαστών το 1965 από τη συσσώρευση υδάτινων όγκων των ποταμών Αχελώου, Αγραφιώτη, Ταυρωπού και Τρικεριώτη. Οι ποταμοί συλλέγουν τα νερά των δυτικών και νότιων περιοχών της κεντρικής ζώνης της οροσειράς της Πίνδου και έτσι σχηματίζεται μια λεκάνη απορροής, με επιφάνεια 3.500 τ.χλμ. Η τεχνητή λίμνη που δημιουργήθηκε έχει επιφάνεια 81 τ.χλμ. και μέγιστη χωρητικότητα 4.750 εκατ. κυβικά μέτρα. Βρίσκεται μεταξύ των νομών Αιτωλοακαρνανίας και Ευρυτανίας, οι οποίοι συνδέονται με τη γέφυρα της Επισκοπής και τη γέφυρα της Τατάρνας, ενώ απέχει περίπου 60 χλμ. από το Αγρίνιο και περίπου 57 χλμ. από το Καρπενήσι.
Οταν έγιναν όλα τα έργα και ολοκληρώθηκε η ανύψωση του φράγματος (1963), δεκάδες χωριά, γεφύρια και εκκλησίες διαγράφτηκαν από το χάρτη, όταν τα νερά κάλυψαν την προκαθορισμένη περιοχή, κάτι που την έχει «σημαδέψει». Πραγματικά δεν ξέρω τι καλό έχουν δει οι κάτοικοι εκεί από τη λίμνη, στην οποία από τη δημιουργία της μέχρι σήμερα δεν υπάρχει ίχνος τουριστικής αξιοποίησης, κι ας έχουν περάσει 46 χρόνια.
Μετά από 4 - 5 χλμ. φτάσαμε στη χωμάτινη πλαγιά, κάτω από την οποία είχε ο Βασίλης δεμένη τη βάρκα του. Πρέπει να ομολογήσω πως είχε και χιούμορ.
«Ετσι είναι οι μαρίνες στην Ευρυτανία», είπε. Τέλος πάντων, με μεγάλη προσοχή κατέβασα τα εκατό κιλά μου και μπήκα στη βάρκα. Η Κατερίνα δεν είχε πρόβλημα. Αφήσαμε κωπηλατώντας τη «μαρίνα» και μετά από λίγο ο... καπετάνιος έβαλε τη μηχανή μπροστά τραβώντας για το στόμιο του Αχελώου. Τα νερά ήτανε «λάδι» και απολαμβάναμε το θέαμα, που δεν ήταν άλλο από τις παλιές κορυφές που τώρα ήταν νησάκια της λίμνης. Λίγο παρακάτω μια άλλη βάρκα έριχνε δίχτυα. Μετά από περίπου μισή ώρα πορεία μπήκαμε στο στόμιο του Αχελώου. Στενό, με τα τοιχώματα ψηλά και κάθετα. Πιο μέσα άνοιγε και μετά στένευε πάλι. Πιο πέρα, κατσίκια από τη μια και αγελάδες από την άλλη έπιναν νερό. Το τοπίο να εναλλάσσεται κι αυτό, από πολύ πράσινο έως τελείως φαλακρό, ειδικά στη μεριά της Αιτωλοακαρνανίας.
«Βλέπεις τι κάνουν τα κατσίκια», μου λέει ο Βασίλης. Η Κατερίνα δεν βγάζει άχνα, αλλά φωτογραφίζει συνέχεια. Βλέπω ένα όμορφο μικρό φαράγγι, που φαίνεται να έχει κάποιες σπηλιές. Ζητάω από τον Βασίλη να πάει κατά κει. Με το που πλησιάζουμε, η αλεπού που έπινε νερό το βάζει στα πόδια. Από τον φωτογραφικό φακό της Κατερίνας όμως δεν γλίτωσε, κι έτσι είπαμε να το βαφτίσουμε «Φαράγγι της Πόπης της αλώπεκος»!
Το ταξίδι μας συνεχίστηκε μέχρι το σημείο όπου ο Γρανιτσιώτης συναντά τον Αχελώο. Δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε άλλο, επειδή τα νερά ήταν ρηχά. Κάναμε μια μικρή στάση για τσιγάρο και μετά πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Αυτό που μας «χάλασε» λίγο ήταν πως, φτάνοντας στο στόμιο, είχε αρχίσει ένας διαβολεμένος αέρας, ο οποίος μας ταλαιπώρησε αρκετά μέχρι να γυρίσουμε πίσω. Το πιο «διαβολεμένο» όμως ήταν πως, μόλις φτάσαμε και μούσκεμα πατήσαμε στεριά, ο αέρας έκοψε τελείως. Μπορεί να μας καταράστηκε η αλεπού που της χαλάσαμε την ησυχία!
Επιστροφή στον ξενώνα, για να αλλάξουμε ρούχα, να τσιμπήσουμε κάτι και να συνεχίσουμε.
ΣΤΙΣ «ΦΡΑΓΚΙΣΤΕΣ»
Κάποτε ήταν ένα χωριό που λεγόταν Μεγάλη Φραγκίστα, εκτεταμένο και με πολλές συνοικίες. Προφανώς τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά κι αποφάσισαν να χωρίσουν το 1915.
Η Δυτική Φραγκίστα είναι όμορφο και πολυπληθές χωριό, που κάποτε ήταν συνοικία της Μεγάλης Φραγκίστας. Μετά έγινε κοινότητα και μέχρι πρότινος ήταν η έδρα του Δήμου Φραγκίστας. Στο χωριό υπάρχει γυμνάσιο και ΤΕΕ Πληροφορικής, ενώ στην είσοδό του θα δείτε τις παλιές βρύσες του 1898.
Η δε Ανατολική Φραγκίστα, γενέτειρα του πολιτικού Γεωργίου Καφαντάρη (1878-1946), είναι πανέμορφη και από τα πιο ιστορικά και παλιά χωριά της Ρούμελης. Αξίζει να την περπατήσετε και να κάνετε τον περίπατο των περίπου 2 χιλιομέτρων για τη «Βρύση του Κοσμά», που μάλλον πήρε την ονομασία από τον Κοσμά τον Αιτωλό.
Τις δύο Φραγκίστες χωρίζει το «Φραγκισνόρρεμα». Στις ανατολικές όχθες του βρίσκεται το παλιό κοινό νεκροταφείο των χωριών, με την παλιά μονή της Γένεσης της Θεοτόκου, και δίπλα ο αναπαλαιωμένος νερόμυλος και η νεροτριβή.
Ο νερόμυλος της Φραγκίστας είναι ο μοναδικός εν λειτουργία που εγώ τουλάχιστον έχω βρει. Νεροτριβές εν λειτουργία έχω δει αρκετές. Το νερόμυλο, τη νεροτριβή και το μαντάνι, που ανήκουν και στα δύο χωριά, τα λειτουργούν σήμερα η Αλεξάνδρα και ο Χαράλαμπος Γαλανός, μαζί με τις εγγονές τους. Αν περάσετε, θα βρείτε καλό αλεύρι και εξαιρετικό τραχανά, καθώς και τσάι και ρίγανη που μαζεύει ο κ. Χαράλαμπος από τα βουνά.
Οταν τελειώσαμε την περιήγησή μας, ήμασταν πια «κομμάτια», καθώς μας είχε χτυπήσει για τα καλά ο ήλιος πάνω στη βάρκα. Ετσι, πήγαμε κατευθείαν για ύπνο.
ΗΜΕΡΑ ΤΡΙΤΗ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ
Αυτήν τη φορά δεν σηκωθήκαμε από τα χαράματα. Πήραμε πρωινό κατά τις 9 με την ησυχία μας. Είχαμε να δούμε τη γέφυρα της Επισκοπής και τη Βίνιανη. Και μετά πίσω για την Αθήνα της ζέστης. Αφού μαζέψαμε τα πράγματά μας και ευχαριστήσαμε τους αδελφούς Μάκκα για την υποδειγματική φιλοξενία τους, «πήραμε των ομματιών μας». Πρώτη μας στάση η Επισκοπή και η γέφυρά της. Η Επισκοπή ήταν κάποτε ένα ζηλευτό μεγάλο χωριό στις όχθες του Ταυρωπού, με εύφορο κάμπο. Με το που έγινε η λίμνη, το παλιό χωριό σκεπάστηκε και οι περισσότεροι κάτοικοι πήραν τις αποζημιώσεις και τράβηξαν κυρίως κατά Αγρίνιο μεριά. Κάποιοι λίγοι έμειναν, όμως, και έχτισαν ένα νέο χωριό πάνω σε ένα βράχο που έχει το προσόν της μοναδικής θέας στη λίμνη και τη γέφυρα της Επισκοπής, που είναι μεγαλύτερη σε μήκος από αυτήν της Τατάρνας.
Αφού τα είδαμε και τα ανακαλύψαμε, πίσω πάλι για τη Βίνιανη. Υπάρχει η Νέα και η Παλιά Βίνιανη. Η Νέα είναι αυτό που λέει το όνομά της. Χτισμένη σε ένα πράσινο πλάτωμα που λέγεται «Λιβάδια», με τετράγωνη ρυμοτομία, δεν έχει να προσφέρει πολλά στην αισθητική σας. Βεβαίως, ούτε θα σας αφαιρέσει. Το ωραιότερο σημείο είναι η πλατεία της. Από την άλλη μεριά, η Παλιά Βίνιανη, στα 620 υψόμετρο, με παλιά πέτρινα, κυρίως διώροφα σπίτια, είναι μια κούκλα! Είναι ζήτημα βέβαια εάν ένα ή δύο από τα σπίτια της κατοικούνται. Στα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης, ήταν η έδρα της Κυβέρνησης του Βουνού (Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης - ΠΕΕΑ). Εκεί, στο παλιό πέτρινο σχολείο του οικισμού βρίσκεται και το μουσείο εκείνης της εποχής, που θεωρώ πως πρέπει να το επισκεφτείτε. Οπως κι εμείς, πριν αποχαιρετήσουμε τα ωραία Αγραφα για να επιστρέψουμε στην Αθήνα.

Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

Δηλώσεις Γέροντα Δοσίθεου – Ηγούμενου Ι.Μ. Τατάρνης Ευρυτανίας



Άνοιξαν οι εργασίες του δευτέρου διεθνούς συνεδρίου για την Ποιμαντική Διακονία στο χώρο της Υγείας που διοργανώνεται στη Ρόδο και συγκεκριμένα στο ξενοδοχείο Ρόδος Παλάς, από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.
Το συνέδριο διοργανώνεται, με την ευλογία του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου.
Το θέμα του συνεδρίου είναι: «Η Προ των Πυλών του Θανάτου Μέριμνα» και ασχολείται με τον θάνατο από ιατρικής, θεολογικής, φιλοσοφικής, ψυχολογικής και ποιμαντικής πλευράς, με μια ιδιαίτερη έμφαση στην ανακουφιστική φροντίδα  και την ιατρική, ψυχολογική και πνευματική μέριμνα που προσφέρεται σ’ αυτούς που πάσχουν από ανίατες ασθένειες και βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο της ζωής τους. Είναι γεγονός ότι η μέριμνα που προσφέρεται στους ανθρώπους που βρίσκονται μπροστά στην «πύλη του θανάτου» γίνεται ακόμη πιο περίπλοκη και δύσκολη στις μέρες μας.
Στο περιθώριο του συνεδρίου, σε δηλώσεις του ο Αρχιμανδρίτης Γέροντας Δοσίθεος, υπογράμμισε την ανάγκη να αλλάξει τρόπο ‘σκέψης’ και η εκκλησία ώστε «ο κλήρος να κατέβει πιο κοντά στον λαό και να αποτελέσει ένα σώμα.
Υπό αυτή την κρίση που διέρχεται η Ελλάδα, η εκκλησία, αυτή τη στιγμή δίνει εξετάσεις. Ελπίζω να μην απορριφθούμε ούτε να μείνουμε μετεξεταστέοι διότι αυτή η κρίση είναι πνευματική και ηθική».
Κλείνοντας, τόνισε μεταξύ άλλων ότι «Ο ρασοφόρος δεν πρέπει να κάνει πολυτελή βίο. Η ζωή μας πρέπει να είναι ταπεινή και σεμνή…»
Φώτο: Romfea.gr

Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΤΣΑΔΟΥΡΟΣ ΣΤΟ ΒΕΛΟΥΧΙ



Στην ολοκλήρωση μιας σπουδαίας μεταγραφής προχώρησε η ομάδα του Βελουχίου. Παίχτης του ΑΠΟΚ είναι μετά από 6 ολόκληρα χρόνια ο Δημήτρης Κατσαδούρος.
  Ο 22χρονος (Γεννημένος στο 10-1-1989) αμυντικός μέσος είχε μείνει ελεύθερος από την Ζάκυνθο (Football League II). Το περασμένο καλοκαίρι συζήτησε με επαγγελματικές ομάδες, χωρίς να επέλθει με κάποια από αυτές συμφωνία. Έτσι αποφάσισε να πει το «ναι» στην πρόταση της Καρπενησιώτικης ομάδας, καθώς ο ποδοσφαιριστής αποτελούσε διακαή πόθο της.
Με την έλευση του Κατσαδούρου οι πρωταθλητές δυναμώνουν πολύ στα αμυντικά χαφ, που όπως είχε φανεί ως τώρα αποτελούσε την «αχίλλειο πτέρνα» τους.
Φέτος είχε 18 συμμετοχές (Τις 5 ως αλλαγή και 2 κίτρινες κάρτες). Συνολικά μετρά 38 εμφανίσεις στις επαγγελματικές κατηγορίες (35 στην Γ΄ Εθνική με την Ζάκυνθο και 3 στην Β΄ με τον Θρασύβουλο).
Η πορεία του Κατσαδούρου

Ο Κατσαδούρος άρχισε την καριέρα του από το Κεφαλόβρυσο. Το 2004 μεταγράφηκε στον ΑΠΟΚ, στον οποίο παρέμεινε 2 περιόδους. Ακολουθεί το μεγάλο βήμα στην καριέρα του, καθώς το 2005 μεταγράφεται στην ΑΕΚ, με την οποία αγωνίζεται ένα έτος στο πρωτάθλημα νέων της Super League.
Την περίοδο 2006-2007 αγωνίζεται για πρώτη φορά στην Football League ΙΙ με την ομάδα της Ζακύνθου, στην οποία επέστρεψε το 2010 στην ίδια κατηγορία. Την τριετία 2007-2010 αποτελούσε παίχτη του Θρασύβουλου Φυλή.
Η καριέρα του
Περίοδος Ομάδα Κατ. Συμμ. Γκολ
2003-2004 ΑΠΟΚ Βελούχι Α΄ ΕΠΣΕ 15 1
2004-2005 ΑΠΟΚ Βελούχι Δ΄ 21 0
2005-2006 ΑΕΚ Πρωτ. Νέων S.L - -
2006-2007 Ζάκυνθος Γ΄(F.L. II) 17 0
2007-2008 Θρασύβουλος Β΄(F.L.) 1 0
2008-2009 Θρασύβουλος Α΄(S.L.) 0 0
2009-2010 Θρασύβουλος Β΄(F.L.) 2 0
2010-2011 Ζάκυνθος Γ΄(F.L. II) 18 0
Αναρτήθηκε από Ευρυτανικός Παλμός

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

Χριστιανικά μνημεία που παρουσιάζουν ενδιαφέρον για τους επισκέπτες στην Ευρυτανία



  • Μονή Προυσσού.
  • Γέννησης Θεοτόκου. Τατάρνα (1555).
  • Μαρίας Αιγυπτίας. Μικρό Χωριό.
  • Αγία Τριάδα. Στο χωριό Αγία Τριάδα (περ. 1830).
  • Μεταμόρφωση Σωτήρος. Αν. Φραγκίστα (ανακ. 1725).
  • Παναγία. Αν. Φραγκίστα (Περ 1800). 
  • Μεταμόρφωση Σωτήρος. Βράχα (περ. 1660).
  • Αγία Παρασκευή. Βραγγιανά (1647).
  • Κοίμηση Θεοτόκου. Μεσαμπελιά Γοριανάδων (1850).
  • Άγιος Παντελεήμων. Γρανίτσα.
  • Μεταμόρφωση Σωτήρος. Δάφνη (περ. 1785).
  • Αγία Παρασκευή. Δομιανοί (μέσα 19ου αι.).
  • Παναγία. Δομιανοί (περ. 1750).
  • Αγία Τριάδα. Καρπενήσι.
  • Παναγία Φανερωμένη. Καρίτσα.
  • Παναγία. Κερασοχώρι (περ. 1750).
  • Άγιος Λεωνίδης. Κλαυσί (5ος αι.).
  • Παναγία. Κουμάσια (περ. 1650).
  • Αγ. Ανάργυροι. Λεπιανά.
  • Αγ. Ταξιάρχες. Μάραθος (περ. 1770).
  • Κοίμηση Θεοτόκου. Μουζήλο (1650).
  • Άγιος Γεώργιος. Μουζήλο (1700).
  • Αγία Παρασκευή. Μεγάλο Χωριό (περ. 1800).
  • Γέννηση της Θεοτόκου. Νεράιδα (1608).
  • Άγιος Ιωάννης. Παλαιοκάτουνο (1850).
  • Άγιος Ιωάννης. Παπαδιά (1660).
  • Αγία Παρασκευή. Παπαρούσι (1885).
  • Άγιος Δημήτριος Παυλόπουλο (1666).
  • Αγία Τριάδα. Πετράλωνα (1598).
  • Άγιοι Πάντες. Προυσός (1754).
  • Κοίμηση Θεοτόκου Φουσιανά Πρασιάς (1679).
  • Γέννηση Σωτήρος. Πρασιά (17ου αι.).
  • Άγιος Αθανάσιος. Βασιλέσι Πρασιάς (1652).
  • Αγία Παρασκευή. Σταυροπήγιο.
  • Παναγία Τροβάτο (1644).
  • Ζωοδόχος Πηγή Φουρνά (περ. 1700).
  • Παναγία. Χρύσω (τοιχ. 1725). 

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

Ιερά Μονή Προυσού


alt


ΕκτύπωσηE-mail
      Τα γιορτινά της έβαλε και πάλι όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα η Ιερά Μονή Προυσού στην Ευρυτανία, αφού σήμερα Τρίτη 23 Αυγούστου γιορτάζει η Παναγία η Προυσσιώτισσα.                                                                              Πάντως φέτος όλο το καλοκαίρι αξίζει να αναφέρουμε ότι ο αριθμός των επισκεπτών στο Μοναστήρι ήταν μειωμένος κατά 50% σε σχέση με άλλες χρονιές.
Ο ηγούμενος της Μονής πατέρας Χρυσόστομος αποδίδει τη μειωμένη κίνηση στα δύσκολα οικονομικά των Ελλήνων και μιλά  για τη μοναδική ελπίδα των Ορθοδόξων που είναι η Παναγία.
Η Παναγία η Προυσιώτισσα, η Αρχόντισσα της Ρούμελης
και Κυρία των Αγγέλων,  να σκέπει όλον τον κόσμο
και να είναι βοηθός και αρωγός
 σε κάθε μας βήμα και έργο!!
 
σε κάθε μας βήμα και έργο!!

Σάββατο 20 Αυγούστου 2011

Μια όμορφη ιστορία από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτου Δοσιθέου



 Μεταφέρω εδώ ένα απόσπασμα για την Εικόνα της Άκρας Ταπείνωσης, η οποία φυλάσσεται στο μοναστήρι του χωριού μας. Πριν κάμποσα χρόνια στα βουνά του Βάλτου πέρα από τον Αχελώο, κάποιος αγνός βοσκός φύλαγε τα πρόβατά του. Ξαφνικά κάποιο βράδυ βλέπει έκπληκτος ένα ζωηρό φως να λάμει στο σκοτάδι, ακριβώς απέναντι, κατά την πλευρά της Ευρυτανίας. Του έκαμε μεγάλη εντύπωση. Ο τόπος εκεί όπου φαίνονταν το φως ήξερε ότι ήταν έρημος. Το φως εκείνο ήταν λαμπρό, δεν ήταν φωτιά που μπορούσαν να ανάψουν ποιμένες την νύχτα. Την άλλη νύχτα το φως ξαναφάνηκε. Έφεγγε όλη την νύχτα. Με το χάραμα χανόταν. Ξαναφάνηκε και την τρίτη νύχτα. Κατάλαβε ο αγαθός τσοπάνης, ότι ήταν σημάδι θεϊκό. Είχε ακούσει ότι με φως φανερώθηκαν πολλές Εικόνες. Ήταν κάλεσμα για κάτι ιερό που κρυβόταν για χρόνια και έπρεπε να φανερώνει. Πώς όμως να εντοπίσει το σημείον; Την ημέρα που φαινόταν ο τόπος δεν φαινόταν το φως. Την νύχτα που φαινόταν το φως, δεν διεκρίνετο η περιοχή. Και ήταν αρκετά μακρυά. Ξάφνου, την τρίτη νύχτα ο νους του φωτίστηκε. Έμπηξε στη γη μια διχάλα. Ακούμπησε πάνω σ αυτή την ποιμενική ράβδο του. Στόχεψε με το ένα μάτι προς τα εκεί που φαινόταν το φως. Όταν μάτι, ράβδος και φως μπήκαν στην αυτή ευθεία, σταθεροποίησε την ράβδο. Περίμενε με αγωνία να ξημερώσει. Σαν έφεξε καλά, ξανακοιτάζει και πάλι. Τώρα ο τόπος εντοπίσθηκε εύκολα. Ξεκινά γεμάτος λαχτάρα και χαρά. Περνά κολυμπώντας τον Άσπρο κι ανηφορίζει. Φθάνει σ ένα τόπο γεμάτο βάτα. Κόβει και κόβεται, ματώνει, ξεσχίζεται, αλλά αυτός συνεχίζει. Η επιμονή του αμείβεται. Ανάμεσα στα βάτα βρίσκει μια εικόνα μικρή. Αναγαλλιάζει. Απ αυτή προέρχονταν το φως. Είναι με μικρές ψηφίδες ιστορημένη, μικρές σαν κεφάλι καρφίτσας. Παριστάνει τον Κύριο αμέσως μετά την Αποκαθήλωση. Είναι η Άκρα Ταπείνωσις. Είναι έργο μοναδικό στον κόσμο, όπως λένε oι ειδικοί. Είναι έκτοτε παλλάδιο της Μονής, σέμνωμα και καύχημά της. Παλαιότερα την είχαν στην εκκλησία για προσκύνηση. Παρ ολίγο να καταστροφή εντελώς. Οι ευλαβείς γυναίκες ξεκολλούσαν κρυφά ψηφίδες για φυλακτά. Σε λίγο θάμενε μόνο το σανίδι. Τώρα φυλάσσεται στο σκευοφυλάκιο. Στο 1963 ταξίδεψε στην Αθήνα για να κοσμήσει την Πανευρωπαϊκή Έκθεση Βυζαντινής Τέχνης. Ξαναταξίδεψε για να στολίσει την έκθεση πού έγινε για τα εκατόν πενήντα χρόνια της Αθήνας, ως πρωτευούσης του Ελληνικού Κράτους.

Πέμπτη 11 Αυγούστου 2011

Η πρώτη συνέντευξη του Μιχάλη Μπουκουβάλα


Λίγες ώρες μετά το ανεπίσημο ντεμπούτο του με την φανέλα της Κέρκυρας (στο φιλικό παιχνίδι με την Ξάνθη) ο Μιχάλης Μπουκουβάλας μίλησε στην επίσημη ιστοσελίδα των Φαιάκων για την νέα σελίδα που άνοιξε στην καριέρα του.


Ο νεαρός αμυντικός βγάζει το... καπέλο στον Γκουστάβο. Αποθεώνει τον πολυδιάστατο «δάσκαλο» Μετίν και το κλίμα της ομάδας που τον κάνει να νιώθει σαν στο σπίτι του!
-          Μιχάλη, πώς βίωσες το ντεμπούτο σου;
«Μια χαρά. Πάντα, η πρώτη εμφάνιση είναι ιδιαίτερη στιγμή. Ο ποδοσφαιριστής ανυπομονεί να παίξει μπάλα. Ο προπονητής μου έδωσε την ευκαιρία και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό».
-          Ποιες είναι οι πρώτες σου εντυπώσεις απ’ την ομάδα;
«Ολα δείχνουν εξαιρετικά. Αυτό που μου έχει κάνει τεράστια, θετική, εντύπωση, είναι το κλίμα, που συνάντησα στον ΑΟ Κέρκυρα. Πραγματικά, μια οικογένεια. Απ’ τη μικρή εμπειρία που έχω στο ποδόσφαιρο, θα το χαρακτήριζα “πρωτόγνωρο”. Δεν το χω ξανασυναντήσει...».
-          Αρα, ζήτημα προσαρμογής δεν φαίνεται να προκύπτει...
«Κάπως έτσι. Όλοι με καλοδέχτηκαν –παίκτες, προπονητές- και ήδη, θα τολμούσα να πω, νιώθω σαν στο σπίτι μου. Αλλωστε, είναι πολύ καλό το γεγονός ότι εδώ συνάντησα αρκετά παιδιά, με τα οποία έχω συνυπάρξει στο παρελθόν. Iδίως, στη Λάρισα».
-          Μαζί και ο Μετίν. Η πιο πρόσφατη μεταγραφή. Ισχύει το γεγονός ότι στην ΑΕΛ σε είχε υπό την... προστασία του;
«Η αλήθεια είναι πως μου είχε μια αδυναμία. Ήμουν ο μικρός και προσπαθούσε να με βοηθήσει. Μιλήσαμε και στο τηλέφωνο, όταν έμαθα για τη μεταγραφή και, ειλικρινά, χαίρομαι πολύ, που θα ‘μαστε μαζί. Τώρα, για τον ποδοσφαιριστή Μετίν, τα ξέρουν όλοι. Πρόκειται για παίκτη με εξαιρετική ποιότητα, ο οποίος ασφαλώς και θα βοηθήσει πολύ την ομάδα. Παίκτης, που κάνει τη διαφορά. Όχι, όμως, μόνο αγωνιστικά. Δεδομένης της τεράστιας εμπειρίας του, αλλά και τις ισχυρής προσωπικότητας, που διαθέτει, εκτιμώ ότι θα παίξει σπουδαίο ρόλο και στα αποδυτήρια».
-          Απ’ ό,τι φάνηκε στις πρώτες προπονήσεις, βρίσκεσαι σε καλή κατάσταση...
«Ναι, κι εγώ αισθάνομαι το σώμα μου αρκετά καλά. Ακολούθησα ατομικό πρόγραμμα το καλοκαίρι και νομίζω ότι “έβγαλε” αποτελέσματα. Τώρα, εάν ο προπονητής κρίνει ότι χρειάζεται να προπονηθώ σε κάποιον τομέα επιπλέον, ασφαλώς και θα το κάνω».
-          Το γεγονός ότι μπροστά σου, στο δεξιό άκρο της άμυνας, υπάρχει ένας παίκτης της αξίας του Γκουστάβο, σε αγχώνει;
«Κατ’ αρχήν, για τον Γκουστάβο δεν χρειάζεται να μιλήσω εγώ. Η αξία του είναι γνωστή. Είναι θετικό για την ομάδα να έχει στις τάξεις της παίκτες με τη δική του δυναμική. Αλλά και για μένα. Ζώντας καθημερινά, στις προπονήσεις, δίπλα σε τέτοιους ποδοσφαιριστές, δεν μπορείς παρά να μαθαίνεις, να γίνεσαι καλύτερος. Ενας υγιής ανταγωνισμός, που έχει μόνο οφέλη».
-          Πέρσι, αγωνίστηκες στη Football League, με τα Τρίκαλα. Φέτος, επιστρέφεις στα «σαλόνια». Σκαλοπάτι καριέρας, άρα, η Κέρκυρα;
«Σίγουρα. Πρόκειται για μια ανταμοιβή των κόπων και των προσπαθειών, που έκανα την περσινή σεζόν. Νομίζω ότι τα πήγα αρκετά καλά και, τούτη η μεταγραφή, αποτελεί για μένα μια δικαίωση».
-          Με την Κέρκυρα έχεις παίξει ποτέ αντίπαλος;
«Μία φορά, το 2005. Τότε αγωνιζόμουν στον Παναιτωλικό και είχαμε έρθει στο νησί για ένα φιλικό. Χάσαμε 1-0 ή 2-0, δεν θυμάμαι ακριβώς. Την Κέρκυρα έπάντως, την είχα ξαναεπισκεφθεί μικρός, στα 12, στο πλαίσιο ενός καλοκαιρινού τουρνουά. Δεν θυμάμαι πολλές εικόνες απ’ το νησί. Αλλά τώρα, θα έχω όλο τον καιρό να... αναπληρώσω».
-          Μήνυμα στον κόσμο της Κέρκυρας θα στείλεις; Ή αποφεύγεις τις υποσχέσεις;
«Το μόνο που θέλω να του πω, είναι ότι, τόσο εγώ, όσο -αν μου επιτρέπεται να μιλήσω εκ μέρους τους- και όλοι οι συμπαίκτες μου, θα δώσουμε το 100% των δυνατοτήτων μας, ώστε, όλοι μαζί, να εκπληρώσουμε τους στόχους της ομάδας. Και, επί προσωπικού, να δικαιώσω τους ανθρώπους, που με εμπιστεύθηκαν. Από ‘κεί και πέρα, γεροί να είμαστε, υγιείς, μπόλικη δουλειά και λίγα λόγια. Είμαι, πάντως, πεπεισμένος ότι η Κέρκυρα διαθέτει μια ομάδα, που μπορεί να βγάλει εις πέρας όπως πρέπει τη χρονιά. Οι φίλαθλοι, ας αισιοδοξούν...»

Δευτέρα 8 Αυγούστου 2011

Ο Τριπόταμος έχει εκπρόσωπο στην Πρώτη Εθνική


Στην Κέρκυρα ο Μιχάλης Μπουκουβάλας

Είχε μείνει ελεύθερος από τα Τρίκαλα και υπέγραψε στην Κέρκυρα. Ο λόγος για τον Μιχάλη Μπουκουβάλα, ο οποίος υπέγραψε τριετές συμβόλαιο συνεργασίας και ενσωματώνεται άμεσα στην προετοιμασία της νέας του ομάδας.

Ο Μπουκουβάλας, γεννήθηκε το 1988. Στα 15 του εντάχθηκε στον Παναιτωλικό, απ’ όπου το 2007 έκανε το άλμα στη Λάρισα. Το 2010 μεταπήδησε στα Τρίκαλα, με τα οποία αγωνίστηκε πέρσι στη Football League. Αγωνίζεται ως δεξιός μπακ, είναι διεθνής με όλες τις "μικρές" Εθνικές ομάδες και κορυφαία στιγμή της καριέρας του, είναι η δεύτερη θέση στο Ευρωπαϊκό Νέων του 2007, στην Αυστρία.

"Η ΠΑΕ ΑΟ Κέρκυρα ανακοινώνει την έναρξη της συνεργασίας της, για τρία χρόνια, με τον ποδοσφαιριστή, Μιχάλη Μπουκουβάλα", αναφέρει η σχετική ανακοίνωση.

Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011

Εσωτερική άποψη του Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου ΤΡΙΠΟΤΑΜΟΥ



















Posted by PicasaΟ Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε περί το 280-284 μ.Χ. και πέθανε το 303 ή το 305 μ.Χ. στη Θεσσαλονίκη και αποτελεί έναν από τους Μεγαλομάρτυρες της Χριστιανοσύνης. Ο Δημήτριος ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Σύντομα ανελίχθηκε στις βαθμίδες του Ρωμαϊκού στρατού με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών να φέρει το βαθμό του χιλίαρχοι. Ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού κάτω από τη διοίκηση του Τετράρχη (και έπειτα αυτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός, έγινε χριστιανός και φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη το 303, διότι αγνόησε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού «περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει κύκλο νέων προς μελέτη της Αγίας Γραφής.
Σύμφωνα με την παράδοση, μέσα στη φυλακή ευλόγησε τον μαθητή του Νέστορα "κατασφραγίσας το μέτωπο αυτού δια του σταυρού", να νικήσει τον ειδωλολάτρη παλαιστή Λυαίο "μεγέθει σώματος και ρώμη τους κατ΄ αυτόν υπεβάλλων". Η νίκη του Νέστορα εξόργισε τον Αυτοκράτορα Μαξιμιανό που παρευρίσκετο στο στάδιο και έτσι ο μεν Νέστορας αποκεφαλίστηκε, ο δε Δημήτριος δολοφονήθηκε με λογχισμό στα πλευρά ("λόγχη τρωθείς την πλευράν").
Στη συνέχεια οι παρευρισκόμενοι χριστιανοί παρέλαβαν το μαρτυρικό λείψανο και το έθαψαν και πάνω στο τάφο το 412 ο έπαρχος του Ιλλυρικού Λεόντιος "την τε δόξαν λαμπρός, την τε προς τον Χριστόν πίστιν μάλα θερμός", έκτισε ναό "μέσον του σταδίου και του δημοσίου λουτρού κάλλιστα διηρημένου".

Τετάρτη 13 Ιουλίου 2011

Ακόμη η αποκατάσταση του δρόμου για τον Τριπόταμο

Το χειμώνα είχαμε πολλές βροχές με αποτέλεσμα σε ένα μικρο κομμάτι του δρόμου για τον Τριπόταμο να γίνει κατολίσθηση και καθίζηση, από τότε πέρασαν πολλοί μήνες το έργο ξεκίνησε αλλά η αποκατάσταση του δρόμου δεν τελείωσε ακόμη.

Κυριακή 10 Ιουλίου 2011

ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΠΟΥΚΟΥΒΑΛΑΣ ΕΝΑ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΑΙΔΙ





.

Μπουκουβάλας Μιχάλης


Ο Μιχάλης Μπουκουβάλας γεννήθηκε στο Παναιτώλιο Αιτωλοακαρνανίας, το 1988. Δευτερότοκος γιος του Θεοφάνη Μπουκουβάλα από τον Τριπόταμο Ευρυτανίας και της Ελένης Κονιαβίτη.
Είναι διεθνής ποδοσφαιριστής των εθνικών ομάδων όλων των ηλικιακών κατηγοριών, συμμετείχε στην εθνική ομάδα Ελπίδων.
Ξεκίνησε την αθλητική του διαδρομή από την ακαδημία ποδοσφαίρου "Ελπίδες" στο Αγρίνιο, απ' όπου στην ηλικία των 15 ετών μεταγράφηκε στην ΠΑΕ Παναιτωλικός.
Αποτέλεσε βασικό και αναντικατάστατο στέλεχος της Εθνικής Νέων Ανδρών που τον Ιούλιο του 2007, στα γήπεδα τηςΑυστρίας, στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα Νέων κατέκτησε τη δεύτερη θέση, χάνοντας στον τελικό με σκορ 1-0 από την αντίστοιχη ομάδα της Ισπανίας
Τον Ιούνιο του 2007, έληξε το συμβόλαιο του με την ΠΑΕ Παναιτωλικός, και από τον Ιούλιο του 2007 ανήκε στο δυναμικό τηςΠΑΕ Α.Ε. ΛΑΡΙΣΑ, υπογράφοντας αρχικώς συμβόλαιο συνεργασίας τεσσάρων χρόνων, το οποίο διέκοψε το καλοκαίρι του2010, όταν αποχώρησε από την λαρισινή ομάδα, με κοινή συμφωνία παίρνοντας μετεγγραφή στην ομάδα ΠΑΕ Α.Ο. Τρίκαλα.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ

  • Αριθμός Φανέλας2
  • ΌνομαΜιχάλης
  • ΕπώνυμοΜπουκουβάλας
  • ΧώραΕλλάδα
  • Ημερομηνία Γέννησης1988-01-14
  • Τόπος ΓέννησηςΑγρίνιο
  • Ύψος169
  • Βάρος66
  • ΘέσηΑμυντικός
  • Λήξη συμβολαίου30-06-2011

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ 2010 - 2011

  • Αγώνες28
  • Γκολ (σύνολο)1
  • Γκολ (σουτ)1
  • Κίτρινη κάρτα4
  • 2η Κίτρινη Κάρτα1
  • Αλλαγή (μπήκε)1
  • Αλλαγή (βγήκε)1

ΙΣΤΟΡΙΚΟ

  • Σεζον2009-2010
  • ΟμάδαΛάρισα
  • ΔιοργάνωσηSuper League
  • Συμμετοχές